Depressiviteit komt veel voor in het Westen. Uiteenlopend van een dipje omdat het even tegenzit tot manisch depressieve periodes. Vermoedelijk kent iedereen wel iemand in zijn nabije omgeving die een bepaalde (chronische) vorm van depressiviteit heeft.
Toch is het voor de omgeving een ongrijpbaar iets. Het is niet te bevatten hoe de ander zich voelt en voor de depressieve in kwestie is het niet uit te leggen. Wat gaat er mis in zijn of haar hoofd? Waarom is het voor hem of haar niet mogelijk om grip te krijgen op de gedachten en daarmee op het leven?
Zelfs iemand met ervaring zoals Isa Hoes kan het niet verklaren, maar zij heeft depressiviteit wel een stuk breder bespreekbaar gemaakt met haar boek Toen ik je zag.
Toen ik je zag, het nummer kent vrijwel iedereen, werd gezongen door Antonie Kamerling in de film All Stars. Het lied is verbonden met Antonie, zoals zijn bipolaire stoornis met hem verbonden was. Alleen was dat maar bij weinig mensen bekend. Er werd eigenlijk pas ruchtbaarheid aan gegeven na zijn dood.
Het verhaal van Isa en Antonie is toegankelijk weergegeven. Het is geschreven in gewone mensentaal, begrijpelijk voor een breed publiek. Taalliefhebbers moeten dit voor ogen houden als ze er aan beginnen, want anders haken ze af. Terwijl het verhaal het lezen zeker waard is.
Voor de eerste generatie GTST-kijkers start het boek met een kleine kijk achter de schermen van de serie. Er borrelt wellicht een licht gevoel voor nostalgie op wanneer Isa de start van de serie beschrijft, met Peter Kelder en Myriam van de Pol, die in de serie vrienden en collegas zijn. Weet je nog; Myriam had vaak vreemde kleding aan en de meest idiote kunstwerkjes in haar kapsel. En Peter bleek geadopteerd en trok in bij zijn beste vriend Arnie.
1 oktober 1990 was de dag waarop het leven van Antonie en Isa drastisch veranderden, bij de start van de soapserie, welke de langstlopende soap ooit in Nederland zou gaan worden.
Vervolgens bloeit er achter de schermen iets op tussen Isa en Antonie en na een tijdje kunnen ze er niet meer omheen. Ze willen samen zijn en hun liefde is intens. Het zit ze in zowel werk- als privleven mee en dat maakt pijnlijk duidelijk dat een psychische stoornis bij iedereen kan voorkomen. Arm of rijk, bij mee- of tegenwind, ongeacht afkomst, leeftijd, gezondheid of welke factor dan ook.
Antonie heeft periodes waarin hij zich op werk kan storten, hier voor de volle 100% voor gaat en zich er helemaal aan overgeeft. Daarna volgen periodes waarin hij in bed ligt, slaapt en ruzie maakt met Isa. Het zijn twee uitersten; of hij is uitermate goed gehumeurd en doet wat hij wil doen, of hij is sip, moe en lamlendig. Een middenweg is er niet. Nergens in eigenlijk.
Het verhaal is absoluut een aanrader!
*Een bipolaire stoornis is een stoornis die wordt gekenmerkt door wisselende stemmingen, dan weer manisch, dan weer depressief.
