Wanneer je samen een kindje krijgt, verandert je relatie. Je bent niet alleen meer partners, maar ook nog eens ouders. En dat ouderschap heb je, in de meeste gevallen, samen te vervullen. En dat is niet altijd gemakkelijk! Want er zijn nu eenmaal verschillen tussen mannen en vrouwen en die komen in de opvoeding vaak extra sterk naar boven. ‘Op n lijn’ zitten is zo belangrijk, maar hoe doe je dat dan? En moet je het altijd met elkaar eens zijn?
Verschillen man en vrouw
In de huidige maatschappij lijkt de ‘vrouwelijke’ opvoeding steeds meer de boventoon te voeren. Daarmee bedoel ik veel praten met het kind, luisteren, het kind laten meedenken; ofwel een zachte, vriendelijke opvoeding. Ook mannen lijken over het algemeen steeds meer die kant op te gaan, in vergelijking met vroeger, waar de man vaak de autoritaire rol op zich nam. Maar de verschillen tussen man en vrouw blijven en dat kan nog wel eens voor conflicten zorgen in de opvoeding.
Verschil in eigen opvoeding
Niet alleen die verschillen, maar ook het verschil in eigen opvoeding speelt een rol. Je neemt beide de normen en waarden mee vanuit je eigen thuissituatie. Ben jij als kind heel streng opgevoed, dan wil je het zelf misschien compleet anders doen. Of je neemt juist die opvoedstijl, soms onbewust en/of ongewenst, over. En dan bepaalt ook weer het feit of je een man of een vrouw bent, wat je met die meegedragen opvoedstijlen doet.
Eens over de regels
Die verschillen zijn niet erg. Sterker nog; beide kanten zijn nodig. Zowel de vrouwelijke als de mannelijke. En je hoeft niet pers man te zijn om de mannelijke rol op je te nemen en andersom: in sommige relaties zie je juist dat bijvoorbeeld de vrouw meer de mannelijke eigenschappen op zich neemt in de opvoeding. De aanpak en manier van benadering van de kinderen mogen dus best verschillen. Wat wel belangrijk is, is dat je het eens bent over de regels en afspraken. Wanneer papa ja zegt, is het belangrijk dat mama ook ja zegt. Zo niet, dan heb je grote kans dat je kinderen jullie tegen elkaar uit gaan spelen en gaan manipuleren. Ze kiezen daarnaast ook wel aan wie ze de vraag zullen stellen, namelijk aan degene die het vaakst ‘ja’ zegt. Terwijl het mooiste is als het niet uit zou maken aan wie ze het vragen, omdat ouders het naar de kinderen toe met elkaar eens zijn.
Op n lijn
Precies, naar de kinderen toe. Want je hoeft het niet altijd met elkaar eens te zijn, als je dat maar niet naar de kinderen laat blijken. Op het moment dat je partner ergens ja op zegt en je bent het daar niet mee eens, is het belangrijk dat je daar later met elkaar op terugkomt en niet op dat moment met elkaar in discussie gaat. Wanneer je vindt dat het echt niet door de beugel kan wat je partner zegt of doet, zeg dan bijvoorbeeld dat jullie het er even samen over moeten hebben en trek je even terug met elkaar. Of benoem dat je wel begrijpt wat hij zegt en waarom, maar dat het ook anders kan. Bijvoorbeeld: ‘Ik begrijp dat papa heel boos op jou is. Daarom wil hij jou deze straf geven. Maar ik denk dat het ook wel anders kan.’ Zo laat je zowel aan je partner als aan je kind merken dat je hem begrijpt en kun je een discussie vermijden, ondanks dat je het niet met elkaar eens bent.
Belang van je kind voorop
Wat betreft de benadering benoemde ik eerder dat deze niet gelijk hoeft te zijn. Dat is soms best lastig, maar het mooiste is wanneer je dat kunt accepteren. Wat hierbij een hele goede is om in je hoofd te houden, is dat het belang van je kind voorop staat. Wanneer je je gelijk wilt krijgen en dus je ego laat winnen, is je kind altijd de dupe. En niet alleen je kind; uiteindelijk is er ook tussen beide partners altijd een verliezer. Terwijl het helemaal niet gaat om winnen of verliezen; het gaat erom dat je een oplossing vindt die voor iedereen goed voelt of in ieder geval voor dat moment de beste lijkt. Op het moment dat je bijna een conflict hebt, ga dan uit van het kind en dat het voor hem heel naar is om zijn ouders ruzie te zien maken. Als je je dat goed voorhoudt, kun je niet anders dan het conflict uit de weg gaan.
Omgaan met conflicten
Natuurlijk lukt dat niet altijd en zul je wel eens een meningsverschil hebben waar je kind bij is. Een enkele keer is ook niet erg, sterker nog; hij leert hoe je om kunt gaan met een conflict en dat je daarna nog net zoveel van elkaar houdt als daarvoor. MITS je daarin als ouders het goede voorbeeld geeft. Laat daarom altijd aan je kinderen zien dat je het weer goed maakt of hebt gemaakt en dat jullie het samen hebben opgelost of elkaar hebben vergeven. En wanneer je het hebt uitgepraat en tot een gezamenlijk besluit bent gekomen, kun je een conflict de volgende keer voorkomen.
