Er zijn een paar hardnekkige overtuigingen in opvoedland, waar ik het niet altijd mee eens ben. Eén daarvan is dat je altijd consequent zou moeten zijn. Iedereen weet hoe moeilijk dat is en toch keuren we onszelf af als we niet consequent zijn.
Wat wordt er met consequent zijn bedoeld?
Wat is consequent zijn eigenlijk, wat wordt ermee bedoeld? Volgens mij wil het zeggen, dat je in vergelijkbare situaties op dezelfde manier reageert. Als je iets vandaag niet goed vindt, mag het morgen ook niet. Want als je het een keer wel goed vindt, zal je kind het overmorgen ook willen, is het idee.
Alsof je altijd hetzelfde moet vinden
Eigenlijk is het een heel raar idee, dat je altijd hetzelfde zou moeten vinden. Alsof je een robot bent. Maar de ene dag is de andere niet, soms wil je iets wel, soms niet. Je gevoel is de ene dag niet hetzelfde als de andere dag en situaties zijn nooit precies gelijk.
Je bent een mens en geen robot. Voor mij gaat authenticiteit boven consequent zijn. Wees gewoon eerlijk en luister naar je kind, maar ook naar jezelf. Bepaal dan waar jouw grenzen liggen op dat moment. En communiceer die op een heldere manier.
Structuur
Maar wordt het dan niet onoverzichtelijk voor je kind? Ja, dat zou kunnen. En daarom is structuur wel degelijk heel belangrijk. Maar die breng je aan door vaste afspraken en gewoontes in te voeren. Liefst in overleg met je kind(eren) trouwens, dat werkt het beste.
Die regels en afspraken geven de structuur en het overzicht en daarmee de veiligheid voor je kind. Daarbinnen bepaal je gewoon in het moment wat je wel of niet wilt, wel of niet goed vindt. Situaties die regelmatig terugkeren en die strubbelingen veroorzaken (bijv. het vragen om iets lekkers) kun je dan oplossen door daar een afspraak voor te bedenken.
Opluchting
Veel ouders vinden het een opluchting als ze niet meer altijd consequent hoeven te zijn. En terecht. Want waarom is het zo moeilijk? Om dat je dan moet handelen tegen je eigen gevoel in. En je kind voelt dat onbewust heel goed aan en zal je grens dan veel moeilijker accepteren.
En hoe moet dat dan met kinderen, die veel behoefte hebben aan voorspelbaarheid? Je zou kunnen zeggen dat je met deze kinderen meer afspraken maakt, op meer gebieden, zodat ze weten waar ze aan toe zijn. En je zult dan wat minder gemakkelijk eens een keertje kunnen afwijken van de afspraken. Maar als jij weet waar je dat voor doet, is het alweer makkelijker om wel consequent te zijn, toch?
