Er is een fase in het leven waar bijna niemand je echt op voorbereidt. Die periode waarin je eind twintig of begin dertig bent, de meeste van je vrienden inmiddels samenwonen, trouwen of kinderen krijgen en jij daar nog niet bent. Een onderdeel van het dertigersdilemma. Je gunt het iedereen van harte, maar ergens voel je dat de vanzelfsprekendheid van vroeger verdwijnt. De spontane borrels worden geplande afspraken, de groepsapp verandert in een reeks babyfoto’s en jij weet niet goed waar je zelf nog past. Want elk weekend op z'n kop hangen in de kroeg dat voel je ook niet helemaal meer. Dat is dat rare gevoel van tussen wal en schip. Hoe ga je daarmee om?
Het ongemakkelijke midden
Rond je dertigste zit je vaak in een overgangsfase. De ene helft van je vrienden leeft al in de wereld van slaapjes en sprongetjes, terwijl de andere helft nog elk weekend uitgaat of spontaan stedentrips boekt. En jij zit daar ergens tussenin. Niet meer de feestganger van vroeger, maar ook nog niet in de levensfase van gezin en vaste structuur. Je moet je nieuwe invulling vinden en dat kan ook onrustig en alleen voelen.
1. Erken dat het oké is om je zo te voelen
We praten er weinig over, maar dit gevoel is heel normaal. Je hóeft niet altijd op één lijn te lopen met de mensen om je heen. Je leven mag even ‘in between’ zijn, dat zegt niets over of je achterloopt of iets mist. Het is gewoon een andere route. Soms helpt het al om die gedachten niet te veroordelen. Gewoon erkennen: “Ja, dit voelt even eenzaam. En dat is oké.”
2. Zoek gelijkgestemden
Misschien is het tijd om nieuwe verbindingen aan te gaan met mensen die nu wél in dezelfde fase zitten. Dat kan op allerlei manieren: via een hobby, vrijwilligerswerk, een boekclub of bij ons op VriendinnenOnline waar heel veel vrouwen in hetzelfde schuitje zitten. Vergelijkbaren verhalen horen we vaak in onze community.
Vriendschappen veranderen en dat is niet perse verlies. Soms betekent het dat er ruimte komt voor nieuwe mensen die beter bij jouw huidige leven passen.
3. Onderhoud oude vriendschappen op jouw manier
Je hoeft niet alles te delen om verbonden te blijven. Misschien is een hele dag afspreken nu te veel, maar een wandeling, koffiemoment of even bellen kan juist wél goed werken. Probeer niet te focussen op wat er mist, maar op wat er nog wél kan. Kleine vormen van contact kunnen heel waardevol zijn, ook al zijn ze anders dan vroeger. Luister vooral waar jij behoefte aan hebt. Even geen zin in babyverhalen, ook oke. Laat je leven niet van allerlei verplichtingen afhangen, uit angst om iets te verliezen dat eigenlijk toch al niet lekker past. Soms kunnen vriendschappen ook even op een laag pitje staan, om elkaar later weer te ontdekken. Eerder schreven we dit stuk over vriendschappen die verwateren.
4. In of buiten de stad; wat past bij jou?
Ook waar je woont kan in deze fase veel invloed hebben op hoe je je voelt. In de stad is er altijd beweging: koffietentjes vol leven, spontane ontmoetingen en het gevoel dat er áltijd iets te doen is. Dat kan heerlijk zijn als je behoefte hebt aan prikkels, nieuwe mensen of het gevoel van verbondenheid met de wereld om je heen.
Maar wonen buiten de stad heeft zijn eigen charme. Een tuin waar je ’s ochtends koffie drinkt in stilte, buren die je bij naam kennen, de rust die helpt om op adem te komen. Het kan een plek zijn waar je juist beter tot jezelf komt en waar vriendschappen misschien wat minder spontaan zijn, maar vaak dieper en rustiger.
Er is geen goed of fout. De kunst is vooral om te ontdekken waar jij nu de meeste energie van krijgt. Misschien is dat een bruisende stad met levendige cafés, misschien juist een dorp met ruimte en groen. Ga je liever in het weekend de stad opzoeken vanuit je huis in de natuur of zoek je liever de natuur op vanaf je huis in de stad?
5. Avonden en weekenden zonder sleur
Het kan even zoeken zijn: wat doe je met je tijd als de vanzelfsprekende plannen van vroeger wegvallen? Ik probeer die momenten niet meer te vullen uit gewoonte, maar bewust te kiezen wat me energie geeft. Soms is dat iets actiefs zoals een nieuwe hobby proberen, een kookworkshop volgen, naar een filmhuis of museum gaan of gewoon een avond wandelen met een vriendin. Andere keren is het juist fijn om de rust op te zoeken: een boek lezen, uitgebreid koken of een ‘selfcare-avond’ met een maskertje en goede muziek.
Wat helpt, is om kleine ritueeltjes te creëren. Bijvoorbeeld een vaste ‘me-time vrijdagavond’, een zondagochtendwandeling of een avond in de week waarop je iets nieuws probeert. Het zijn kleine ankers die structuur geven, zonder dat je in een sleur belandt.
En misschien nog het belangrijkste: je hoeft niet altijd iets spectaculairs te doen om een fijn leven te hebben. Soms zit het geluk gewoon in het feit dat je bewust leeft en geniet van wat er nu is.
Samenvattend
Tussen wal en schip zitten is niet hetzelfde als verloren zijn. Het is vaak gewoon een overgang, een tussenstuk van groei. Vriendschappen veranderen, jij verandert, het leven verandert. En dat mag.
Op een dag kijk je terug en zie je: het was precies de plek waar ik moest zijn om te worden wie ik nu ben.
