Maar ken je die leuke plastic badeendjes? En heb je wel eens geprobeerd deze onder water de duwen? En? Precies! Dat lukt slecht of in ieder geval met veel kracht. Want ze willen steeds weer omhoog komen om zichzelf weer te laten zien.
Ik heb ontdekt dat het zo gaat met alles wat je wegduwt of de kop in wil drukken. Hoe harder je duwt, hoe meer het aan de oppervlakte komt. En zo werkt dat dus ook met het gevoel jaloezie. En je kunt je behoorlijk machteloos voelen als je jaloezie voelt opkomen, terwijl je het eigenlijk niet wilt hebben.
Je hoeft niet machteloos toe te kijken
Wat nou als we diezelfde jaloezie eens zien als iets gewenst? Want heb je er wel eens over nagedacht dat jaloezie je toegang geeft tot je verlangens? Als we die verlangens nu eens als een uitnodiging zien om weer beter te kunnen zien, horen, voelen wat we nodig hebben. Dan kunnen we onze jaloezie misschien wat beter omarmen. Op die manier nemen we ons verlangen serieus en gaan we op zoek naar wat voor ons de beste manier is om dit verlangen in te vullen.
Hoe gaat dat in zijn werk?
Dus de volgende keer als je zelf jaloezie voelt, dan zou je het volgende kunnen doen: Erken het gevoel en ga op zoek naar het onderliggende verlangen: ‘Ja, dat wil ik ook!‘ Vanuit daar kun je manieren bedenken hoe je dit verlangen kunt gaan invullen. Of tegemoet kunt komen. Dit is een veel opbouwendere manier om met je jaloezie om te gaan dan het weg te drukken waardoor het toch wel weer, misschien op een andere manier, zijn gezicht laat zien.
Mij heeft deze manier van kijken opgeleverd dat ik mijn aandacht veel meer op de JA’s in mijn leven richt dan op de NEE’s. Ik ben benieuwd wat het jou oplevert!
