De regen teistert een nacht lang het honderd jaar oude huis van mijn vriend. De volgende morgen blijkt de erker hier niet tegen bestand te zijn. Bruine kringen ontsieren het plafond en een deel van de muur. Oei
Het zachtboard hangt aan n kant uitnodigend los door het vocht. Nieuwsgierig trekt mijn vriend de plaat los, aangezien deze binnenkort toch vervangen moet worden. Er komt een prachtige, mosterdkleurige balk tevoorschijn. We kijken elkaar aan en denken hetzelfde: zitten er onder dit moderne systeemplafond nog meer oude balken verstopt?
Voorzichtig peuteren we er een tweede plaat af.
Bingo!
Twee uur later zit ik onder het afgebrokkelde cement, spinnenrag en stof, maar zijn er zes wonderschone balken aan het plafond verschenen. Ik zie al voor me hoe mooi dat zal zijn in hoogglans wit.
Hoe langer ik de woonkamer in me opneem, hoe meer de barst in de al scheve muur eruit springt. Het werkt verslavend.
Zullen we? Kunnen we?
Na een gebroken nagel, een paar blauwe plekken en een splinter is ook de binnenmuur gestript en sta ik tegenover een slordig dichtgegipste deuropening uit de vorige eeuw. Als een gedreven huis-tuin-en-keuken-klusser met een teveel aan overmoedige optimisme (lees: naviteit), bik ik het gips eruit en verwijder het muurvaste houten frame.
Met het zweet op mijn voorhoofd en een beginnend bouwvakkers-decollet ga ik in n moeite door met de volgende muur. Als ik een groot stuk zachtboard van de muur trek, komt er bruinvergeeld bloemetjesbehang tevoorschijn. Op andere plekken zit krantenpapier uit de jaren vijftig en op sommige stukken zelfs nog jute!
Niet kerst, maar Slopen is mijn state of mind en met die instelling plant ik de koevoet in de muur boven de houtkachel. Als ik stukje bij beetje het zachtboard eraf haal, valt mijn mond open van verbazing. Achter deze wand blijkt een prachtige, oude schouw verscholen te zitten. Ooit het pronkstuk in de opkamer, met gekrulde sierrandjes in de hoeken.
De balken worden ontvet, opgeschuurd en wit geschilderd. De schouw, de muren en het plafond laten we opnieuw isoleren en stucen. Tot slot krijgt de vloer die het zwaar te verduren heeft gehad een verzorgende, vochtinbrengende facelift voor de droge huid.
Nu maar hopen dat er achter het laatste muurtje dat ons nog rest een oude sok met gouden munten verstopt zit, bij wijze van kerstbonus, want zon lekkage kost klauwen met geld.
Esmir van Wering
