Vroeger.. was ik gestructureerd, was het me nooit teveel en hield ik met gemak een miljoen borden in de lucht. Met mijn telefoon aan mijn oor woonde ik een belangrijke bespreking bij, leverde ik briljante input in belangrijk projecten, terwijl ik de vloer dweilde en een 7-gangen menu aan het bereiden was.. en dat allemaal tegelijkertijd. Vroeger functioneerde ik als een geoliede machine. Ik werd bewonderd om mijn organisatietalent en werd als troubleshooter ingevlogen om ontspoorde bedrijfsprocessen, met een knip in mijn vingers, weer op de rails te zetten. Vroeger deed ik mijn werk, studie en het huishouden met het grootste gemak en hield ik ook nog tijd over om 3x per week te sporten, te stappen met vriendinnen en op vakantie te gaan met mijn meneer. Vroeger voor de OERKNAL.
Met de oerknal bedoel ik eigenlijk de geboorte van onze majesteit (zoals ik onze dochter liefkozend noem). Na een bevalling waarbij ze letterlijk onze wereld in gelanceerd werd, werd ik een ander mens. Ik verruilde al mijn talenten voor 1 volstrekt nieuwe vaardigheid: moeder zijn. De transformatie was compleet. De ooit zo ambitieuze en sterke vrouw die ik was, maakte plaats voor een compleet hysterisch onzekere moeder, die haar kind geen seconde uit haar vizier durfde te laten. Alles en iedereen was een gevaar voor majesteit. In ieder genteresseerd individu zag ik een bron van bacterin en levengevaarlijke virussen en elk lieveheersbeestje veranderde in een levensbedreigende tarantula. Rust en ontspannen werden woorden die voor mij alleen nog maar bestonden in het woordenboek. In haar slaapjes rende ik door het huis om nog enig grip te houden op de alsmaar groter wordende berg met wasgoed, kookte ik spenen uit en rende ik in 2 minuten onder de douche door. Wat was ik trots toen ik het eindelijk voor elkaar kreeg om gedoucht en aangekleed te zijn voor de lunch!
Om me heen zag ik tientallen nieuwbakken moeders die(althans zo lijkt het) met het grootste gemak en 2 vingers in de neus hun pasgeboren uk hanteren. Niks verdwenen talenten of ontzwangeren. Ze staan na een week alweer in de sportschool, passen na 3 weken weer in hun spijkerbroeken van voor de bevalling, gaan na acht weken een gezellig weekendje weg met de meiden en hebben voordat hun kindje een jaar oud is ook nog even een eigen bedrijfje opgezet. Respect!
Stiekem toch wel een beetje jaloers nam ik eind december mijn eigen leventje eens onder de loep en besloot dat het tijd werd voor verandering! Een denkbeeldige rotschop onder mijn kont was het gevolg van een pittige dialoog met mijzelf. Majesteit is een supermakkelijk, lief, mooi, schattig meisje waarvoor ik een voorbeeld wil zijn.
Dus morgen begin ik met mijn nieuwe baan. Een promotie! Nee ik pas nog niet weer in mijn broeken van voor de bevalling en doe het moederschap nog steeds niet met 2 vingers in mijn neus. Maar de ambitieuze ik is weer terug! Een betere wereld, begint bij jezelf!
