Bovendien hadden wij een kat, konijn, een geitje, vissen, kipjes en één zomer brachten wij een afgestoten eendenkuikentje groot die hele dagen achter ons aanliep. Op vrije zaterdagen deed ik heitje voor karweitje voor de zeehonden in Pieterburen en schreef ik briefjes naar de gemeente met de vraag of ze ook nog wat gras voor de dieren wilde overhouden. Dat er nieuwe huizen op het veldje naast ons gebouwd werden, was tenslotte zielig voor de beestjes. Aldus de kleine ik.
Ik wilde iets doen, iets betekenen
Toen ik ouder werd veranderde deze liefde voor dier en natuur niet, maar mijn tijd werd opgeslokt door studeren en later door werk. Geen heitje voor karweitje meer en geen briefjes naar de gemeente. Toch had ik de drang om iets te betekenen, iets te doen. Ik dacht aan een functie bij Wakker Dier of over manieren om het plastic in oceanen terug te dringen. Maar eigenlijk had ik daar op dit moment helemaal geen tijd voor dus bleef het bij nadenken en losse brainwaves. Totdat iemand tegen mij zei dat je niet altijd gelijk voor de wereldproblematiek hoeft te gaan, maar dat het al prachtig is als je je directe omgeving een stukje mooier kan maken.
Zo liep ik het plaatselijke kattenasiel binnen
Ze had gelijk. En zo liep ik op een woensdagmiddag bij de Poezenboot (kattenopvang in Amsterdam) naar binnen. Katten zijn van jongs af aan al mijn grote favoriet geweest. Ik vroeg of ik iets kon betekenen en zij gaven aan geregeld omhoog te zitten met de opvang voor kittens die te vondeling gelegd zijn. Als deze kittens van jongs af aan bij mensen in huis komen, dan socialiseren ze en kunnen ze na 10 weken geplaatst worden. Groeien ze op straat op, dan worden het bange en verwilderde katten die bovendien weer zorgen voor nieuwe nestjes, waardoor het probleem alleen maar meer in de hand gewerkt wordt.
Kittens opvangen dus..
Veel mensen lijkt het leuk om zo’n opvangadres te zijn, maar je moet je wel beseffen dat je hele huis zo’n beetje overgenomen wordt door deze dreutels. Ze hangen met zijn drieën tegelijk in je gordijnen en klimmen zo’n 8 keer per uur met hun nagels via jouw bank omhoog. Maar dat maakte ons niet uit. We deden immers het meest bijzondere, liefdevolle en dankbare werk dat ik me kan indenken. Uren en uren hebben we geknuffeld, gespeeld, geobserveerd, gezorgd, gelachen en genoten. In totaal hebben er 37 kittens in onze gordijnen gehangen en het huis op z’n kop gezet. ‘De aristokatten zijn er weer’, zeiden we dan.
‘Kun je ze dan nog wel weg doen?’
‘Kun je ze dan nog wel weg doen?’ werd vaak aan mijn vriend en mij gevraagd. Ja, dat konden wij. We wisten dat het asiel een goede match zou zoeken en een goede nazorg heeft. Wij konden daarin berusten en kregen keer op keer de rust in huis weer terug. Tot afgelopen zomer. In het nestje zat namelijk een rood, klein frummeltje. Hij woog de helft van z’n broer en zus, keek scheel, kon niet springen, liep tegen muren aan, maar kon wel heel hard spinnen. De dierenarts constateerde een neurologische afwijking. Hij was anders dan de rest; afhankelijk en aanhankelijk. We waren verkocht. Zodra je één stap over de drempel zet gaat z’n staartje de lucht in en gaat hij rondjes om je heen rennen. Hij is gebleven.
Ons aapie
Door zijn afwijking is hij niet graag alleen en is helemaal in zijn element als hij mee mag. Waar we ook gaan. Zo gaat hij mee naar vrienden, de tennisbaan en zelfs mee naar de kaaswinkel om de hoek. Hij is het lievelingetje van de hele straat en ook van onze familie en vrienden. Oppasadresjes genoeg! Onlangs heeft onze kleine lieve aap in zijn onhandigheid tijdens het spelen zijn pootje op 4 plekken gebroken en zaten we om 1:30u in de nacht bij de spoeddierenarts. Never a dull moment.
Nieuw project
Achteraf ben ik heel blij dat wij zoiets moois en bijzonders hebben meegemaakt en daarbij hebben bijgedragen aan een stukje zorg in onze nabije omgeving. Door zijn afwijking kunnen we helaas geen nestjes meer opvangen dus ga ik me langzamerhand weer verdiepen in een nieuw projectje. Doe jij ook iets om de wereld om je heen een klein beetje mooier te maken?
De Poezenboot helpen
Wil jij ook de Poezenboot ook een handje helpen? Zij krijgen geen steun van gemeente of overheid en zijn dus geheel afhankelijk van bijdragen van symphatisanten en donaties. Want zonder donateurs geen geld en zonder geld geen kattenvoer, geen kattenspeeltjes, geen verwarming, geen boot..
Via het gironummer NL82 INGB 0005 0855 15 kun je een éénmalig bijdrage overmaken waar zij enorm mee geholpen zijn! Zoals gezegd.. alle beetjes maken de wereld een klein stukje mooier.
