Heb je vandaag al ‘ik hou van jou’ gezegd tegen jezelf? Deze vraag stelde ik op Facebook. Enerzijds om je eraan te herinneren dat je dit kunt doen. Anderzijds om reacties te krijgen hoe mensen hier tegen aan kijken. En ik kreeg ook verschillende reacties. Varirend van ‘Ja, toevallig net!’ en ‘Nee, nog niet, thanks for the reminder!’ tot’ Nee, maar dat doe ik eigenlijk nooit.’
Ik hou ervan om liefde rond te strooien op Social Media. Volgens mij ben ik eigenlijk een hippie 😉 Waarom ik dat doe? Omdat ik er blij van word, omdat ik er intens van geniet als anderen het doen en omdat het mijn manier is om de wereld een stukje mooier te maken.
Ik heb dit niet altijd gedaan. Er was een tijd dat ik weeg werd van mensen zoals ik. Dat softe gedoe over liefde en zo, bleh! Maar eigenlijk hunkerde ik ernaar. Maar ik was er ook doodsbang voor. Ergens heb ik mezelf wijsgemaakt dat liefde eng was, misschien wel om mezelf emotioneel te beschermen. Ken je dat? Dat je jezelf iets wijsmaakt om maar niet de waarheid te hoeven zien, voelen.
Maar hoe zit het nu met die wereldvrede? Nou, dat zit zo: in mijn ogen kan het nooit buiten jezelf vrede zijn als er niet n onszelf vrede heerst. Want ik heb ontdekt dat mijn omgeving steeds weer perfect mijn innerlijke wereld weerspiegelt. Zo zijn bijvoorbeeld de relaties die ik heb met mensen om mij heen een perfecte weerspiegeling van de relatie die ik heb met mezelf. En hoe mensen mij behandelen zegt heel veel over hoe ik mezelf behandel. Hoe kunnen mensen mij nou liefdevol behandelen als ik steeds heel streng en onaardig en kritisch tegen en over mezelf ben?
Eigenlijk zijn alle keuzes die we maken steeds weer een keuze tussen liefde en angst. En wat worden er veel keuzes gemaakt gebaseerd op angst. Kijk alleen maar eens naar wat reclames op televisie. Steeds weer wordt er ingespeeld op angst. De angst om oud, dik, ziek te worden bijvoorbeeld. Maar ook in ons taalgebruik: ‘Doe je jas dicht anders vat je kou!’. En voel eens het verschil als iemand tegen je zegt: ‘Doe je jas dicht, dan blijf je lekker warm!’. Voel je hoe liefdevol dit klinkt?
Ik wil je uitnodigen om eens stil te staan bij jouw keuzes. Alledaagse keuzes. Hoe vaak zijn deze gebaseerd op angst? En hoe zou het eruit zien als je vanuit liefde die keuze zou maken?
En oh ja, sluit nu je ogen, leg je handen op je hart en zeg tegen jezelf ‘Ik hou van jou!’ Gewoon, omdat je het waard bent!
Ik hoor graag hoe dt voelde 🙂
