Groen en geel
Hoe was jullie weekend? vraag je als je op maandagochtend weer op je werk bent. Collega A vertelt welke plannen er in het water gevallen zijn door het enorme rotweer van de afgelopen dagen en bij collega B had haar oudste de hele auto onder gespuugd. Balen dus. Maar zo niet bij Katja! Nee, bij Katja gaat er nooit iets mis. Ze heeft weer een topweekend achter de rug. Ze heeft met haar enorm leuke vriendinnen cultureel gedaan in Rotterdam en ook nog reuze gezellig geshopt. Vervolgens met haar man nog heerlijk uit eten geweest in die nieuwe hippe tent.
Ja hoor, denk je. Katja weer Het is elke week hetzelfde, maar elke keer erger je je weer groen en geel aan haar verhalen. Waarom toch?
Sorry mensen, ik moet eerder weg
Later op de dag staat er een werkoverleg gepland. Je hebt alle stukken goed doorgelezen en alvast nagedacht over de mogelijke taak die jij op je wil nemen bij het nieuwe project. Als het overleg zon twintig minuten aan de gang is, komt Ingeborg binnengevallen. Ja sorry mensen, maar de school van mijn zoontje belde, dus ik moest even terugbellen. Bleek gelukkig allemaal wel mee te vallen, maar ik moet zo wel wat eerder weg. Kunnen we daarom misschien beginnen met de verdeling van de taken voor het nieuwe project?
Nou breekt jouw klomp. Te laat binnen komen vallen met een hoop kabaal en meteen de hele regie naar zich toetrekken. Zul je zien, dat ze er zo ook nog met jouw favoriete taak vandoor gaat. Je voelt de irritatie in je hele lijf. Grrr.. Maar je zegt niks.
Hippe collega
Je kent ze vast ook. Die collega die er altijd zo hip uitziet, die nooit gehaast overkomt terwijl ze vier kinderen heeft, die altijd het hoogste woord heeft, die alles naar zich toe weet te trekken, die zich niet voorbereid heeft op het overleg maar wel het hoogste woord heeft, die zichzelf altijd zo mooi kan profileren, die altijd loopt te klagen maar op het moment dat er een leidinggevende binnenkomt als een blad aan de boom omdraait.
Je merkt dat je soms al gaat zuchten bij alleen al de gedachte aan die bepaalde collega. En natuurlijk gaat ze precies doen wat je verwacht en je voelt die irritatie al weer direct omhoog komen.
Irritatie of uitdaging?
Maar wat zegt dat over jou? Neem eens zon collega in gedachten. Wat in haar/zijn gedrag is het nou precies wat die irritatie opwekt? Als je er eens wat langer over nadenkt, zul je zien dat het waarschijnlijk iets is wat je zelf ook wel zou willen kunnen of doen, maar dan in mindere mate. Datgene wat bij jou irritatie oproept, is namelijk vaak jouw uitdaging!
Misschien zou je net als Katja ook wel wat meer gericht willen zijn op alle positieve dingen in plaats van alle beren op de weg te zien. En wellicht ben je stiekem wel een beetje jaloers op Ingeborg dat ze zo makkelijk haar wensen op tafel gooit en daarnaast niet vraagt of het een probleem is dat ze eerder weggaat, maar dat gewoon meedeelt.
Probeer het maar eens. De eerst volgende keer als je die zucht weer voelt opkomen en je haren al recht omhoog gaan staan, bedenk je wat ook alweer jouw uitdaging is. Kun je mooi nog wat leren van die irritante collega! Net zoals Katja en Ingeborg wil je niet worden, maar een beetje van hun gedrag overnemen, zou eigenlijk zo gek niet zijn, toch.?
Succes! Ik ben benieuwd of het je lukt.
